Тя умираше в ръцете му. От болка се превръщаше бавно и болезнено в пепел. Но той не знаеше. Той си мислеше, че тя е щастлива с него, но това никак не беше така. Той не осъзнаваше колко много я наранява, колко болка й причинява и най-важното не знаеше, че тя умира в ръцете му, когато я прегръща. Тя го обичаше до лудост и напук на болестта си палеше цигара след цигара..Тя знаеше за болестта, но не искаше да я съжаляват, това тя мразеше най-много..Тя страдаше много, но ето, че дойде денят, в който и той страда. Много му се искаше да беше знаел за болестта й и да беше я предпазил, но тогава той осъзна колко горда, красива и умна беше тя. Той осъзна грешката си. Върна се в апартамента, апартамента, който те деляха четири години и отвори нощното й шкафче. Там имаше лист, който той прочете на глас и в който пишеше: ''Обичам те до болка. До такава болка, че да умра, но не от съжаление, а от любов! Знаех, че ти също ме обичаш (и може би ще продължиш), но и знаех, че ако бях ти казала щеше да се опиташ да ми помогнеш. Точно това аз не исках. Исках да видя истинския живот с теб, а не този, в който ме съжаляваш. Обичам те! Вечно твоя, дори след смъртта!''. :)
Коментари